Een fijne tijd in Tiruvannamalai...

Vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen.... Dat is iets waar ik mezelf constant aan vast houd. Vertrouwen op mijn gevoel, vertrouwen op mijn intuïtie en vertrouwen op mijn gezonde verstand. Erop vertrouwen dat ik de juiste keuzes maak en vertrouwen dat ik ben waar ik moet zijn. Tijdens het reizen is vertrouwen hebben dan ook van groot belang. Vertrouwen op de instructies die ik krijg. Vertrouwen op de mensen bij wie ik in de riksha, bus, taxi of achterop de motor stap... Vertrouwen dat ik op de juiste plek uitkom. Want aangezien ik hier nergens de weg weet, ben ik afhankelijk van de richtingen die ik op wordt gestuurd. Vertrouwen dat ik als alleen reizende vrouw veilig ben tussen de in overvloed aanwezige mannen, want op veel plekken zie je opvallend weinig vrouwen... Vertrouwen hebben dat ik s’ avonds weer een dak boven mijn hoofd heb. Vertrouwen dat het eten wat ik nuttig goed bereid is en dat ik mezelf gezond en fit blijf voelen. Maar daarnaast ook het vertrouwen dat mijn geliefdes nog net zo gezond en gelukkig zijn als ik weer terug ben, dan wanneer ik ze verliet. Want mijn dierbaren achterlaten, blijft elke reis weer lastig... Maar er ook op vertrouwen dat ik alles weer terug krijg wat ik voor mijn reis los heb durven laten. Want het blijft spannend wat het me weer gaat brengen als ik uit mijn comfort zone bent gestapt. Dus zodra ik een angst op voel komen, herinnering ik mezelf eraan er op te vertrouwen dat alles uiteindelijk goed komt… Hoe dan ook!

In Tiruvannamalai woonde ik in een fijne, ruime kamer, met een eigen keuken en badkamer. Deze homestay was gevestigd in het rustige gedeelte van de stad. Ik huurde tijdens mijn verblijf een fiets, waardoor ik kon gaan en staan waar ik wilde… Een van de belangrijkste dingen die deze stad zo speciaal maakt, is de heilige Arunachala berg. Het is één van de vijf heiligste plaatsen in zuid India. Een grote Lord Shiva tempel is gebouwd onderaan de berg. En de Arunchala heeft als kenmerk het element vuur! Eén van de things to do here in Tiruvannamalai is dan ook de 14 km lange pelgrimstocht lopen om deze heilige berg heen. De tweede dag dat ik hier was, heb ik me daar meteen maar aan gewaagd. Om 5am zat ik op mijn fietsje, in het donker van de vroege ochtend, op weg naar de ashram. De Sri Ramana ashram is namelijk het beginpunt van deze tocht. Omdat ik niet alleen in het donker wilde lopen en geen idee had wat de route van deze toch zou zijn, heb ik een Indiase wijze man gevraagd of ik hem mocht vergezellen. Nou dit was een indrukwekkende wandeling, waarbij deze interessante man mijn gids was! Onderweg keek ik mijn ogen uit naar de honderden sadhoes die hier langs de weg leven... Zonder huis en bezittingen, al zwervend op straat. Een sadhoe gekleed in oranje gewaden, is volledig toegewijd aan het behalen van spirituele bevrijding door meditatie en heeft de eerste 3 hindoeïstische levensdoelen; plezier, rijkdom en juist handelen, opgegeven.

Drie en een half uur lang heb ik achter elkaar mantra’s herhaald terwijl we aan het wandelen waren. Want door fijne woorden en zinnen te herhalen, kun je je gedachtes meer focussen, waardoor je je geest kan beheersen. Daarnaast brengt het je ook meer innerlijke rust... Ik denk dat de meeste Nederlanders mij voor gek zouden verklaren als ze mij hadden zien lopen, maar voor de Indiërs zijn deze rituelen de normaalste zaak van het leven... En ik moet zeggen dat ik het erg bijzonder en fijn vind om op deze manier met ze mee te leven! Daarnaast was het indrukwekkend om te zien hoe de stad vroeg in de ochtend ontwaakte, want alles gebeurd hier buiten. Rond 6 uur kwamen de eerste zonnestralen van de dag achter de berg vandaan en sprongen de aapjes in het rond. Onbeschrijflijk wat je hier allemaal ziet... Gezinnen die onder zeilen liggen te slapen. Ontzettend veel bedelaars die je met geen mogelijkheid allemaal iets kunt geven. Bewoners die hun ochtendrituelen zoals tandenpoetsen en wassen op straat uitvoeren. Veel mensen die weinig bezittingen hebben, maar die wel veel geluk uitstralen door de grote glimlach die ze op hun gezicht hebben staan en daarmee totaal geen stres lijken te ervaren… Kleine marktkraampjes die dag in en dag uit opgezet worden. Lantaarnpalen die met de hand worden bediend. Kindjes die in hun nette schooltenue en dezelfde kapsels in groepen naar school toe lopen. Herders met een kudde geiten of koeien die door het verkeer heen lopen. Koeien die zijn versierd met blauwe horens en een bloemenkettingen om hun nek. Vrachtwagens die drie keer overladen zijn. Scooters met hele gezinnen erop. Bussen waar de mensen uithangen... Veiligheidsregels lijken ze hier dan ook totaal niet te hanteren. Maar daarnaast staat er wel om de zoveel meter een tempel gebouwd, waar heel de dag door wordt gebeden door jong en oud. Na drie en een half uur grotendeels in stilte te hebben gelopen, alles om me heen te hebben geobserveerd en mantra te hebben herhaald, merkte ik dat mijn gedachtes positiever en helderder werden...

Hoewel ik van te voren niet het idee had dat ik lang op deze plek zou blijven, voelde ik na een aantal dagen dat ik deze plek voorlopig nog niet wilde verlaten. Deze plek wordt ook vooral bezocht om de speciale kracht die hier aanwezig is en de bijzondere mensen die hierop af komen. Verschillende goeroes hebben op deze plek ‘verlichting' ervaren en er waren hier dan ook veel wijze en interessante mensen te vinden. Vele gesprekken die hier worden gevoerd, zijn meteen heel diepgaand, inzichtelijk en bijzonder. Het bracht me een bepaald bewustzijn terug en daarnaast kreeg ik nog veel meer andere mooie en leerzame inzichten… Na een aantal dagen begon ik dus pas echt te begrijpen wat ze bedoelden met de heilige energie in Tiruvannamalai!

Namaste… ;)

Foto's http://www.peaceful-living.nl/weblog2