Nieuwe inzichten in Tiruvannamalai...

In Tiruvannamalai bezocht ik dagelijks de Sri Ramana ashram... Het was heerlijk om een paar uur per dag op deze plek rond te hangen. In deze ashram kon ik uren lang observeren hoe hier elke dag honderden Indiërs komen om deze heilige plek te bezoeken. Alles in dit dorpje draait hier om de Arunachala berg en de goeroe Sri Ramana Maharshi. Deze goeroe heeft 20 jaar lang zwijgend in meditatie doorgebracht, waardoor hij een verlichte en goddelijke staat van 'zijn' ervoer! Wereldwijd heeft hij vele duizenden mensen geïnspireerd met zijn wijsheid. Ook werd er in de ashram veel gezongen door de monniken en werden er elke dag dezelfde rituelen uitgevoerd. Maar deze plek nodigde vooral uit om in stilte te mediteren. In de binnenplaats van de ashram groeide eeuwenoude bomen, waar heel veel aapjes in leefden. Inspirerend ook om te zien hoeveel reizigers van over de hele wereld naar deze stad komen, om een 'spirituele' ontwikkeling door te maken. Jonge reizigers maar ook veel 60 plussers en eigenlijk alles daar tussenin. Stelletjes, singles en gezinnen met kleine kinderen. Alleenstaande moeders en vaders met kinderen reisden hier rond en ook veel mensen die in een relatie zaten, maar er voor kozen om alleen deze plek te bezoeken... Wat ik ook erg mooi vind, is dat de ashram voor alle mensen in de stad zorgt. Zo kunnen de arme mensen, maar eigenlijk iedereen, drie keer per dag gratis komen eten. Maar vooral de sprankelende uitstraling die de mensen hier hebben, spreekt boekdelen... Ze hebben een gloed in hun ogen die je bijna doet verblinden!

Ook bezocht ik de Hindu Annamalaiyar tempel in Tiruvannamalai. Dit is één van de grootste Shiva tempels in India. Fascinerend om te zien hoe gedetailleerd het gesteente van de negen enorme tempels bewerkt is. Super mooi! En dan alle Indiërs die hierop af komen. Het was echt één groot kleurenfestijn. Vooral de felgekleurde en versierde traditionele kleding van de dames laat alles er vrolijker uitzien... Het was dit weekend Pangal festival, waardoor hele families naar deze plek toe trokken. Ik keek mijn ogen uit, maar dat deden zij ook naar mij!;) Vele van de bezoekers hadden volgens mij nog nooit een blanke gezien. De hele middag waren er honderden ogen op mij gericht en werd ik door hele groepen mensen bestudeerd. Het leek wel of ik hier één van de goden was!;) Ik kon nog geen minuut ongestoord rondlopen of mensen kwamen vragen of ze met mij op de foto mochten, waarbij er meteen een hele familiereportage werd gemaakt. Kinderen werden in mijn handen geworpen en vele mensen werden er zelfs helemaal verlegen van... Ik vond het allemaal wel grappig en werd er vooral heel vrolijk van, dus ik ging er maar even helemaal in mee. Daarnaast werd zeker 50 keer mijn hand geschud, waarbij mensen hun hand op hun hart hielden en ze mij allen bedankten (en ik mezelf vooral afvroeg waarom iedereen mij bedankte). Nou ja, ik kon niets anders doen dan al deze mooie mensen met heel veel liefde en een stralende glimlach deze energie teruggeven...
Vrolijk en dankbaar liep ik als een ster te stralen op deze heilige plek en werden de glimlachen alleen nog maar vermenigvuldigd. Wauw… Wat een energie!!

Verder bezocht ik in Tiruvannamalai de grotten van de Arunachala berg, waarin Sri Ramana jarenlang al mediterend geleefd heeft. En door de weken heen leerde ik weer veel nieuwe lieve mensen kennen. Iedereen is hier zo lief voor elkaar! Ook leerde ik een man kennen die een bijna dood ervaring heeft gehad. In de gesprekken die ik met hem over deze ervaring had, kreeg ik superveel inzichten in het 'groter geheel' van onze levens en werden verschillende vragen die ik had ineens weer helemaal helder... Deze ontmoeting maakte superveel indruk op mij en gaf me weer veel stof tot nadenken. Een andere avond belandde ik weer op een banjan concert. Hier werd muziek gemaakt waarbij ik over mijn hele lichaam kippenvel kreeg. Ook ging ik naar vele sadsangs, waar interessante mensen hun wijsheid deelden… Tijdens de zonsondergang mediteerde ik vaak met een Indiaase Vipassana leraar en een aantal andere mensen. En waar ik mezelf hier vooral weer bewust van werd, was om mezelf volledig te accepteren, met mijn mooie en minder mooie kanten… En het leven lief te hebben met alle ups and downs. Met de mooie en fijne momenten en met de moeilijke maar leerzame tijden… Want ja, zonder donker zie je het licht ook niet!

Overdag was er dus veel interessant vermaak, maar in de avonden was het hier erg rustig. Alles was hier om 9 uur al gesloten, waardoor er na deze tijd dus weinig te beleven was. Daarnaast had ik in mijn guesthouse geen internet, tv of enig ander vermaak. Je werd op deze plek dus bijna gedwongen om je rust te nemen, de diepte in te gaan en gewoon te ‘zijn’ zonder enige afleiding. Er was dus enorm veel tijd om mijn gevoelens en gedachtes te observeren, zodat er weer wat meer orde kon komen in de gedachtes die alsmaar doorgaan. Vele avonden bracht ik dus in mijn eentje door op het dakterras van mijn guesthouse. Vanuit hier had ik een mooi uitzicht over de Arunachala berg en de Indiase straten. Met een lekker muziekje op kon ik hier onder het maanlicht urenlang voor me uit zitten staren en danste ik uit verveling mijn energie eruit... En zoals de goeroes mij weer bevestigden, kom je pas echt tot jezelf als je tijd alleen en in stilte doorbrengt. Even helemaal niets doen... Maar hoe moeilijk is dat? Want vaak hebben we het idee dat we iets 'moeten' doen. Of 'moeten' we nuttig bezig zijn Onze dagen zitten vaak helemaal volgepland en alle momenten dat we even niets te doen hebben, grijpen we naar onze telefoon, duiken we achter de computer, kijken we tv of zoeken we afleiding om maar iets te doen te hebben. Terwijl je in momenten van rust zo veel beter naar je eigen gevoel kan luisteren en aanhoren wat je hart je te zeggen heeft. Geen afleiding hebben, vinden we vaak moeilijk waardoor we elke vrije minuut invullen met vermaak. Uiteindelijk zijn wij het zelf die onze agenda’s zo vol plannen waardoor we vaak een beetje weglopen van onszelf. Terwijl het je zo veel meer rust, inspiratie en inzichten kan brengen als je wat meer tijd neemt voor jezelf. En jezelf over kan geven aan het 'niets' doen. Al is het maar voor even…

Een superfijne en inzichtelijke tijd had ik in Tiruvannamalai en deze plek was precies wat ik op het juiste moment kon gebruiken... Ik voelde me weer helemaal rustig en deze weken hadden me weer veel mooie wijsheden gebracht. En daarnaast was ik weer geïnspireerd met een nieuw perspectief op het leven!

Lots of love...

Foto's http://www.peaceful-living.nl/weblog2