Het zuiden van India...

Hallo lieve lezer,

Het is even geleden dat ik een nieuwe blog heb geplaatst, maar aangezien ik het tijdens mijn reis te druk had met genieten, besloot ik mijn blog even on hold te zetten zodat ik al mijn aandacht op het moment kon richten ;)!! Drie weken geleden ben ik vanuit Nepal weer terug naar Nederland gevlogen na deze mooie, fijne, indrukwekkende en bijzondere reis… Hoewel het zonnetje volop scheen toen ik terug kwam in Nederland, ik weer liefdevol verwelkomt werd door mijn dierbaren en ik het gevoel had dat ik de hele wereld aan kon. Werd ik de afgelopen weken ook vooral weer geconfronteerd met het thuiskomen in onze westerse maatschappij… Dagenlang heb ik gehuild omdat ik allereerst ontzettend dankbaar was dat ik deze indrukwekkende reis heb mogen maken en voor alle waardevolle ervaringen die ik op heb mogen doen. Maar ook zijn er heel veel tranen geweest omdat het leven hier zo verschillend is als het leven wat ik de afgelopen maanden heb mogen leven. Er zit zo’n enorm verschil in de cultuur, de mentaliteit en niet te vergeten het klimaat, dat ik ook hier echt weer even moet acclimatiseren… Het leek net alsof ik vanuit mijn droomwereld met gelijkgestemde mensen, weer terug in de “realiteit” stapte, waar ik mezelf nu nog meer een vreemde eend in de bijt voel! En daarnaast is alles weer zo snel normaal… Er lijkt niets te zijn veranderd hier en alles wat ik van te voren los liet, ligt er nog hetzelfde voor me bij. En dat terwijl ik maanden lang ontzettend veel mee heb gemaakt en voor mijn gevoel grote ontwikkelingen en veranderingen door heb gemaakt. Ik heb zo’n mooie en inspirerende voorbeelden opgedaan, die ik hier zo graag verder voort wil zetten en het liefst met iedereen om mij heen wil delen… Maar dat is zo lastig, wat hoe leg ik dit ooit allemaal uit??
Ik heb dan ook nog heel veel ervaringen die ik graag met jullie wil delen, dus ik vervolg mijn verhalen weer waar ik gebleven was!!

Vanuit Amma's Ashram ben ik met de lokale bus richting Varkala vertrokken. Ik stapte op de bus alsof ik nooit anders had gedaan en dat terwijl ik van te voren geen idee had welke route ik zou gaan nemen. Wanneer ik de eerste stad bereikte ben ik om de volgende bus te pakken maar wat hulp gaan vragen aan de lokals, want er zit totaal geen systeem in het Indiase openbaar vervoer. Er word nergens aangegeven welke tijden de bussen rijden en daarnaast word er op de lokale bussen ook niet in het Engels beschreven wat de bestemming is van de bus. Een heel avontuur aangezien je niet weet waar je ergens uit gaat komen en waar je ergens uit moet stappen. Maar dat maakt het allemaal extra spannend en in mijn beleving leuk en avontuurlijk :D. Drie uur, twee bussen en een rickshaw (Indische tuk tuk) later, kwam ik in 1 van de zuidelijkste plaatsje van India aan... Varkala!!

Varkala is gebouwd rond en op een klif. Op de klif zijn leuke guesthouses, winkeltjes en restaurantjes te vinden die een waanzinnig mooi uitzicht hebben over de zee. Vanuit de restaurantjes op de klif heb je zo'n vrij uitzicht, dat je ziet dat de horizon eigenlijk helemaal niet recht is maar met de aarde mee rond loopt. Voor mij elke keer weer indrukwekkend om te zien. En dat vrije uitzicht over de horizon is ook een dingetje wat ik mis als ik in Nederland ben, aangezien wij in ons vol gebouwde landje bijna nooit een vrij uitzicht hebben over de horizon. Er staan altijd wel bomen, gebouwen, elektriciteit kabels of andere obstakels in ons uitzicht. En het kan zo heerlijk zijn om eindeloos weg te staren bij dit vrije beeld. En wanneer je uitzicht hebt op het westen, dan heb je ook nog eens de mogelijkheid om elke dag te bewonderen hoe de zon achter de horizon de zee in zakt. Wauwww... :)

Mijn eerste huisje in Varkala heb ik na één nacht alweer verlaten, aangezien ik helemaal gek werd van de mannen die hier werkte. Iedereen kwam omstebeurt op mijn balkonnetje zitten om te kletsen en daar werd ik na een paar uur helemaal ongemakkelijk van. Ik was brutaal genoeg om ze na een tijdje weg te sturen, maar dan gingen ze me van een afstandje bespioneren. Gelukkig vond ik de dag erna een fijn huisje waar ik wel wat meer privacy had en waar ik met relaxte mensen het guesthouse deelde. Ik had een balkon waar ik mezelf een beetje terug kon trekken, maar waar ik ook kon socializen met andere bewoners. Daarnaast kon ik vanuit mijn kamer een glimp opvangen van het bovenstaande uitzicht en had ik een tuin waar de cashewnoten uit de bomen vielen en ik in een hangmatje weg kon liggen dromen.

Het was hier in het zuiden overdag zo'n 40 graden, waardoor je de zon zoveel mogelijk probeerde te vermijden en iedereen zich in de middag ergens verschuilde in de schaduw. Aan het einde van de middag ontmoeten mensen elkaar op het stukje strand onderaan de klif, waar werd gezwommen, gemediteerd, gesport, spelletjes gespeeld en de zonsondergang werd bewonderd. En in de avond kwam het dorpje eigenlijk pas echt tot leven. Zo bracht ik één van mijn eerste avonden in Varkala door in een barretje op de klif. Ik raakte aan de praat met de eigenaar en wat personeel. Opeens werd er uit het niets een hele groep verschillende mensen om mij heen gecreëerd en kwamen er van zowel de lokals als wat travellers instrumenten tevoorschijn. Gitaren, djembés, sambaballen, mondharpen, een keyboard harmonica een viool en prachtige stemmen. Daarmee werd er een jamsessie gehouden, wat de hele nacht duurde. In het weekend waren er vaak leuke feestjes te vinden die door gingen tot de zon opkwam, omdat je door de hitte vaak niet eerder in slaap kon komen. Heel gemoedelijk voelde dit dorpje ook... Vanaf dag één leek ik al een bepaalde indruk achter te hebben gelaten bij de locals, want wanneer ik over de klif liep, werd er van verre af mijn naam door de straatjes geroepen. Mensen stonden me al zwaaiend op te wachten om een praatje te maken en daarnaast werd ik vanuit alle kanten vriendelijk toe gelachen. Aaah wat een warmte... Letterlijke en figuurlijk ;)!!!

Ik voelde mezelf op deze plek erg in mijn kracht staan en dat straalde er volgens mij helemaal vanaf, want ik kreeg zoveel liefde en aandacht van iedereen terug. Deze zuidelijke plek in India voelde zelf bijna magisch aan... Alles leek hier verbonden te zijn. Ik kreeg super veel inzichten, waardoor ik veel leerde en er weer puzzelstukjes op zijn plaats vielen. Interessante en leerzame mensen kwamen op mijn pad en er gebeurden allemaal "toevallige" dingetjes.... Wanneer ik voelde dat ik bepaalde mensen of dingen "nodig" had, dan probeerde ik helder te krijgen waar ik precies behoefte aan had. Ik probeerde te visualiseren waar ik naar verlangde, volgde mijn gevoel en ik liet het vol vertrouwen weer los. Binnen enkele dagen of soms zelfs uren, kwamen precies de mensen of situaties op mijn weg, waar ik om had gevraagd... In een vorm die ik van te voren niet had kunnen bedenken, maar exact op het moment dat ik het nodig had.

Zo liep ik ook precies op het juiste moment tegen een interessante cursus aan... Een Yogic healing cursus. Deze cursus sloot perfect aan op mijn levensvisie en de cursus leek zelfs een samenvatting te zijn van verschillende cursussen die ik de afgelopen jaar heb gevolgd. Ik leerde mooie tools en oefeningen die ik weer voor Peaceful Living en mezelf kan gebruiken. Want hoe positief, vredig, liefdevol, krachtig, vrolijk en optimistisch ik kan zijn, word ook ik met regelmaat gestoord door negatieve gedachtes en verborgen angsten. Dat frustreerde me soms ook een beetje want hoe zen ik kan en wil zijn, zo kunnen mijn gedachtes ook van de ene in de andere gedachte schieten en word ik soms ook gek van gepieker over welke keuzes ik moet maken, wat ik precies met mijn leven wil en andere onzekerheden die mijn aandacht trekken. Ik ben de laatste jaren dan ook vooral erg druk met het observeren en veranderen van mijn gedachtegang... En daar had ik tijdens mijn reis natuurlijk genoeg tijd voor ;).) Ik probeer mezelf zoveel mogelijk bewust te zijn van negatieve gedachtes en angsten. Vanaf het moment dat ik mezelf bewust ben van deze gedachtes, probeer ik ze aan te kijken, ze te relativeren en ze zo liefdevol mogelijk te accepteren. Want uiteindelijk kun je er ook niets aan doen dat die angsten en gedachtes door je hoofd rond spoken. Maar uiteindelijk probeer ik deze negatieve gedachtes om te buigen naar een positieve of dankbare gedachtegang en benadering, waardoor ik mezelf beter, vrediger, zekerder en gelukkiger ga voelen. Het kost soms wat tijd, energie en moeite om hier zoveel mogelijk bewust van te zijn, maar uiteindelijk krijg je je gedachtes hierdoor steeds meer onder controle en ervaar je meer rust in je hoofdje.

En daarnaast ben ik er van overtuigd dat je gedachtes krachtes zijn... Heb je bijvoorbeeld een negatieve gedachtegang en veel angsten, dan komen er vaak vervelende dingetjes op je pad en voel je jezelf onzeker. En wanneer je positiever en vol (zelf)vertrouwen denkt, komen er vaak mooie dingen en kansen in je leven. Ik ervaar dan ook steeds vaker dat je met de juiste gedachtes en intenties, je dromen en verlangens werkelijkheid kunnen worden en we op deze manier een leven kunnen creëren die we voor onszelf wensen. En hoe meer ervaringen ik hier zelf in heb, hoe meer ik dit met andere kan delen. Ik zou hier dan ook nog een hele blog over kunnen schrijven, maar voor het moment laat ik het hier maar even bij.

Bedankt weer voor je interesse en leuk als je mijn blogs blijft volgen.... :D!!

Heel veel liefs... x